Het is 2007 als John Mayer in Nokia Theatre de eerste noten van Out of My Mind aanslaat, een standaardblues uit de jaren ’50. Het publiek reageert uitzinnig.
“Let me first say how wonderful it feels to know that it’s 2007, and we just launched into a slow blues and 7,000 people in L.A. just went nuts. All is not lost,”
All is not lost, alles is nog niet verloren. Precies die woorden klinken na in mijn hoofd als ik de telefoon neerleg eind december vorig jaar. Ik werd gebeld door een vrouw die mij vroeg of haar buurvrouw een kerstpakket kon krijgen. Ze had in de krant gelezen dat er een kerstpakkettenactie was voor mensen met een minimuminkomen. Helaas moest ik haar uitleggen dat dit bewonersinitiatief voor het buurdorp was bedoeld. Er waren simpelweg te weinig pakketten voor alle dorpen.
In plaats van teleurgesteld reageerde ze begripvol. “Kan ik haar dan geen kerstpakket geven? Mijn buurvrouw kon haar zoontje al geen sinterklaascadeautjes geven en nu vertelde ze me ook nog huilend dat kerst er dit jaar niet in zat wegens geldgebrek.” Voordat ik iets had gezegd praatte ze verder. “Ik geef haar een kerstpakket en ik nodig haar uit voor tweede kerstdag, anders zit ik ook maar alleen thuis.” Opeens leek ze haast te hebben. “Meneer, bedankt voor uw tijd, ik ga naar mijn buurvrouw toe.”
All is not lost.