Je hoort over economen wel eens zeggen dat als je er 10 om tafel zet je 13 meningen rijker bent. In mijn optiek is het met welzijnswerkers, en dan met name opbouwwerkers, niet anders. Vooral de laatste jaren is er een standpuntencircus ontstaan rondom wijkteams, generalisten en overheidsbeleid. Je kan geen blog lezen of vakblad openslaan of er is wel weer een vakgenoot die zijn of haar standpunt als een evangelie verkondigd. Ik zie daar een groot gevaar in, onze vakgroep dreigt haar lerend vermogen te verliezen.
Er gaat geen vakconferentie voorbij of er wordt stevig gediscussieerd over bijvoorbeeld de zin en onzin van wijkteams met of zonder generalisten die wel of niet gekanteld zijn. Over het algemeen blijven deze gesprekken qua inhoud aan de oppervlakte. Ik hoor opmerkingen als: “ja, maar bij ons werken ze als generalisten met behoud van expertise.” Of laatst deze: “waar het om gaat is dat een opbouwwerker gewoon zijn werk kan doen!” En de laatste: “je moet gewoon alles van onderop organiseren.” Er wordt in dit soort gesprekken opvallend vaak gerefereerd aan de manier van werken zoals men die zelf al gewend is. Meestal blijft het bij het uitwisselen van werkwijzen en ideeën.
Het is belangrijk om verder te kijken dan je eigen beroepspraktijk. Het moment dat je al denkt te weten hoe het moet verlies je al je lerend vermogen. Om jezelf en je vak te ontwikkelen is er ruimte voor twijfel nodig, ruimte voor bezinning en onderzoek. Die ruimte begint met het vermogen om je kwetsbaar op te stellen, kwetsbaarheid is wat mij betreft een kwaliteit die te weinig wordt gewaardeerd. Zou het nu niet mooi zijn als er een plek was voor vakgenoten waar we kwetsbaar mogen zijn door onze twijfels bloot te leggen en simpelweg te vragen om hulp.
#Krachtproef is een zo’n plek waar ruimte is voor twijfel en kwetsbaarheid. Dit jaar hebben we bijvoorbeeld de Selfie Pitches, een uitgelezen kans om anderen mee te nemen in jouw dillema’s, daarnaast is er voldoende ruimte voor debat en een ontspannen gesprek. Mijn vraag aan alle deelnemers is dan ook: laat je harnas thuis, durf te delen en laat je zien. Zo pakken we ons lerend vermogen weer terug. Sterk door kwetsbaar te zijn dus.
Deze blog verscheen eerder op www.krachtproef.com.