Een valentijnsblog: de liefde van een opbouwwerker voor zijn vak

Geplaatst in: Geen categorie | 0
Op Valentijnsdag staat, ook op Buurtwijs, de liefde centraal. Daniël Pit schrijft in deze blog over zijn liefde voor het opbouwwerk.

‘Hoe kan het toch, dat opbouwwerkers altijd met zoveel liefde over hun vak praten?’ verzuchtte de manager jaloers na een bespreking met het opbouwwerkteam.

Hoewel ik haar vraag op dat moment niet kon beantwoorden, liet het me niet los. Want ze had gelijk. Ik voel het zelf ook, opbouwwerk is voor mij veel meer dan mijn werk. Ik zie het als een deel van mezelf. Zou dat ook voor een hypotheekadviseur gelden? Of een supermarktmedewerker? Ik vraag het me af.

Ik voel het zelf ook, opbouwwerk is voor mij veel meer dan mijn werk

De liefde ontleed

Het is gevaarlijk om liefde te ontleden, sommige dingen kan je nu eenmaal beter onbenoemd laten. Maar laat ik voor nu, omdat het Valentijnsdag is, een uitzondering maken en een paar momenten waarop ik heel gelukkig was als opbouwwerker op een rijtje zetten:

  • Het moment dat ik op straat stond en iemand zei: ‘wil je anders even binnenkomen? Dan laat ik je het fotoboek zien van onze dorpsvereniging.’
  • Mijn telefoon ging, die ene mevrouw uit de vogelbuurt aan de lijn, huilend: ‘Daniël, er is iets vreselijks gebeurd. Kees heeft een ongeluk gehad, hij ligt in het ziekenhuis en het ziet er niet goed uit. De hele buurt zit bij mij in de woonkamer. Kom je ook? Dan praten we erover.’
  • Of die ene keer dat ik in een klein vervenershuisje zat en de bewoonster vroeg: ‘Wil je thee? Ik heb de kachel aangezet.’ Vanuit de keuken riep ze: ‘Je hebt je schoenen toch wel uitgedaan hè?’
  • Tijdens mijn stage liet een alleenstaande vader mij het speelgoed van zijn kinderen zien. ‘Kijk’, zei hij, ‘Dit heb ik net allemaal voor ze gekocht. En nu willen ze die jongens bij mij weghalen. Snap jij dat nou?’ Ik snapte het wel en zei maar niks.

Die momenten waarop je voelt dat je voor het eerst écht contact hebt met de ander

Welkom in andermans leven

Het zijn voor mij de momenten vóórdat je het over inhoudelijke zaken hebt, die momenten waarop je voelt dat je voor het eerst écht contact hebt met de ander. Dat je welkom wordt geheten in andermans leven. En begrijp me niet verkeerd, het is niet altijd leuk. Dat is het punt niet. Het is waardevol, omdat je vanaf daar aan het werk kan. Omdat je vanaf daar de vraag kan stellen: wat staat er op het spel, waar droom je van en waar draait het om?

Misschien ligt de liefde voor opbouwwerk wel besloten in mijn verlangen om mij verbonden te voelen met de wereld om mij heen. En als je dan welkom wordt geheten in het leven van een ander, op die momenten flakkert mijn liefde voor het opbouwwerk op. Zoals ik zei, het is gevaarlijk om liefde te ontleden. Ik laat het hier maar bij.

Dit artikel verscheen eerder op Buurtwijs.nl