Co-creatie? Eerst even wat anders!

Als je als (lokale) overheid niet bereid bent te investeren in de relatie met de burger kan je co-creatie wel op je buik schrijven. Voordat je dit jeukwoord in je mond neemt staat je eerst wat anders te doen, namelijk: achter je bureau vandaan komen en contact maken met mensen. En dan bedoel ik niet het soort contact waarvoor je een enquete of belscript nodig hebt maar het soort contact waarvoor je jezelf nodig hebt. Dat is best spannend maar je moet eerst zaaien en dan oogsten.

Samen

Co-creatie is samenwerking waarin iedereen door een eigen (unieke) bijdrage invloed uitoefent op het proces en eindresultaat. Gelijkwaardigheid onder de samenwerkingspartners is daarbij een voorwaarde. Gemeenten die mensen vragen ‘mee te denken’ of ‘mee te helpen’ zijn bezig met het inzetten van burgers om hun eigen beleidsambities te verwezenlijken. Dat is écht wat anders. Om gelijkwaardig met elkaar samen te werken moet je elkaar serieus nemen. De eerste stap is het leren kennen van de ander.

Bijeenkomsten

Ik ben natuurlijk niet de enige die dat ziet. Er worden talloze pogingen gedaan om in contact te komen met burgers. Vaak worden er bijeenkomsten georganiseerd met een gelikt programma, een spreker en een afgezaagde werkvorm (speeddaten, leuk!). De gastenlijst wordt gevuld met welwillende vrijwilligers die zich inzetten voor dorpsverenigingen en sportclubs. Het zal u niet verbazen dat dit soort bijeenkomsten geen broedplekken zijn voor inspirerende nieuwe samenwerkingen.

Netwerken

Het fundament van succesvolle samenwerking is een netwerk van (potentiele) partners en kennis van elkaars initiatieven, dromen en ambities. Als de overheid bewoners(groepen) wil als samenwerkingspartner moeten ze die bewoners ook zien als netwerkpartner. Dat vraagt niet om bijeenkomsten waarin de overheid als zender optreedt maar om informele ontmoeting waarin ruimte is voor een dialoog tussen bewoner en overheid. Die dialoog kan overal plaatsvinden, op het schoolplein, in het buurthuis of langs het voetbalveld.

Kwetsbaar

Zo’n netwerk onderhouden vraagt voortdurend onderhoud. Dat is niet iets wat je in een project kan vangen of uit kan besteden. Als je geen aandacht meer besteedt aan je netwerk dan sterft het af. Overheden moeten blijven investeren in relaties met burgers om tot goede samenwerking te komen, dat vraagt een lange adem en een fris humeur. Het goede nieuws is dat je morgen kan beginnen!